☂️ Dzikie Psy W Lesie

Co zrobić gdy spotkamy dzikie zwierzęta w lesie? Każde bliskie spotkanie ze zwierzęciem wymaga uwagi i nie można go bagatelizować. Bo czy spotkanie z małym kleszczem jest groźne? Niekoniecznie, bo jak sobie siedzi kleszcz na trawce, to nam nie przeszkadza. A z osą, pszczołą lub szerszeniem? Nie musi być, gdy nie sprowokujemy ataku. Małe zwierzęta mają jednak swój własny świat i w nim żyją. Jak my nie wejdziemy w ich życiową przestrzeń, to one spotkania z nami szukać nie będą. Co innego ze zwierzętami dużymi, które żyją w lesie i samo nasze wejście w cień drzew jest wtargnięciem do ich świata. One nas unikają, ukrywają się przed nami, są aktywne nocą, gdy my śpimy. Ich zmysły już z daleka ostrzegają, że zbliża się człowiek. Zaprośmy pożyteczne owady do naszego ogrodu lub na naszą działkę – sprawdź domki, ekohotele dla pszczół czy biedronek w naszym sklepie. Co zrobić gdy spotkamy dzikie zwierzęta w lesie? Zdarza się jednak czasem, że idąc pod wiatr lub w deszczu, natkniemy się na zwierzę, którego czułe zmysły nie ostrzegły w porę o naszej obecności. Zaskoczone – będzie panicznie uciekać, ale gdy ma ze sobą dziecko, może zdecydować się na pozostanie przy nim. I wtedy wszystko zależy od tego, co w takiej chwili zrobimy. W przypadku dzika, żubra, łosia, niedźwiedzia, rysia, wilka, lisa, borsuka, jenota i wielu innych zwierząt bliskie spotkanie może okazać się groźne. Dla nas! Nie zbliżajmy się do lisów, nawet gdy na to pozwalają. Mogą roznosić wściekliznę. Najgorsze są zwierzęta oswojone, a regularnie zdarzają się wypadki z wychowanymi przez ludzi koziołkami sarny. One zwyczajnie atakują nas jako swych konkurentów i wcale nas się nie boją. Od takich uciekajmy, a jak trzeba to nawet na drzewo. Co zrobić gdy spotkamy dzikie zwierzęta w lesie? Trzy podstawowe zasady: Gdy zwierzę nie schodzi nam z drogi, to my schodzimy z drogi zwierzęciu. Nie straszymy napotkanego zwierzęcia. Nie uciekamy, tylko odchodzimy, niezbyt cicho, ale zdecydowanie. Te trzy reguły zachowania sprawdzają się niemal zawsze. Słowo niemal wynika ze słowa zawsze, bo zawsze mogą być wyjątki i sytuacje szczególne. Ale wyjątki zdarzają się… wyjątkowo, np. gdy spotkamy zwierzę ranne, chore na wściekliznę lub oswojone. Wtedy zasady postępowania mogą być odmienne. Moje spostrzeżenia i rady Nieprzyjemne spotkania miałem tylko z dzikami, jeleniami i łosiami. Zwierzęta zwyczajnie w porę schodzą nam z drogi, ale locha z warchlakami lub ranny odyniec to nie są miłe zwierzątka. Podobnie jelenie i łosie-byki w czasie rui mogą hałas w lesie odebrać jako prowokację ze strony konkurenta i zaślepione hormonami zaatakować zanim rozpoznają kto to taki. Co zrobić gdy spotkamy dzikie zwierzęta w lesie? Rady na dzika: W podmiejskich lasach najczęściej będziemy mieli problemy z dzikami, które zwyczajnie nie boją się ludzi. Jak go zobaczymy w lesie nie uciekamy – wycofujemy się powoli – tyłem. W lesie blisko siedlisk – uprzedzajmy zwierzęta o swojej obecności – tzn. nie chodźmy cicho (nie skradajmy się). Psa trzymajmy na smyczy. Można też mieć ze sobą małe petardy. Warto powiadomić o problemie z dzikami lokalny urząd gminy i miejscowego leśnika. Jeśli spotkamy dzika wycofujmy się powoli, tyłem Co zrobić gdy spotkamy dzikie zwierzęta w lesie? Gdy zwierzę ranne lub chore Od zwierzaka rannego odchodzimy jak najszybciej i jak najdalej. Potem zgłaszamy obserwację miejscowemu leśnikowi. Dzięki szczepieniom wścieklizna, zdarza się już rzadko, ale gdy spotkamy zwierzę zachowujące się nietypowo, nieuciekające, chodzące chwiejnym krokiem, śliniące się, to odchodzimy jak najszybciej, ale cicho, by ujść jego chorej uwadze. Takie zdarzenie koniecznie opisujemy lokalnemu leśnikowi. WŚCIEKLIZNA – RADA LEKARZA WARTO WIEDZIEĆ Jolanta Wacławek, lekarz medycyny Zagrożeniem jest kontakt ze śliną zwierzęcia zawierającą wirus lub pogryzienie przez chore zwierzę. Należy wówczas jak najszybciej przemyć zranione miejsce pod bieżącą wodą, następnie zabezpieczyć ranę opatrunkiem i udać się do najbliższego lekarza (ostry dyżur). W oparciu o wywiad, lekarz w razie potrzeby skieruje nas do poradni profilaktyki wścieklizny. W przypadku pogryzienia przez kota lub psa – warto dotrzeć do ich właściciela i sprawdzić czy mają aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie. Zwierzę powinno być zbadane przez weterynarza, bo od tego zależy dalsze nasze leczenie. Przy podejrzeniu wścieklizny powinniśmy natychmiast otrzymać zastrzyk. Zwierzęta dzikie (np. lis, nietoperz) traktuje się jak chore – zaleca się szybkie szczepienie. Obecnie szczepionkę podaje się w ramię lub pod łopatkę. Szczepienie powtarza się 5 lub 6 razy. Pierwsza dawka powinna być podana jak najszybciej, druga 3 dni później, kolejne 1 i 2 tygodnie od pierwszej, potem 1 i 3 miesiące od pierwszej. Bezwzględnym wskazaniem do szczepienia jest ugryzienie w głowę lub szyję oraz pogryzienie przez bezpańskiego psa lub kota. Inni czytali / oglądali również: Ogród permakulturowy – zasady Autor: dr Andrzej G. Kruszewicz – dyrektor warszawskiego zoo, ornitolog, lekarz weterynarii, podróżnik Źródło: miesięcznik “Mój Ogródek” Fot.

W Polsce XXI w. myśliwi mogą zabijać bezkarnie psy w lesie « : 2009-03-27, 17:12 » Od stycznia 2009 roku w związku z nowelizacją rozporządzenia prawa łowieckiego (ponownie zezwalającego na odstrzał psów i kotów na terenie łowisk, czyli lesie (200 metrów od zabudowań) wraz z bratem napisaliśmy petycję do rzecznika i czekamy na

Życie dzikich zwierząt w lesie może być fascynujące, co pokazują nagrania z fotopułapek. Dzięki sprzętowi pasjonaci mogą z bliska przyjrzeć się zwyczajom, upodobaniom i codzienności zwierzyny. Człowiek nie podejdzie do wilka tak blisko, jak może objąć go niewidoczna na pierwszy rzut oka ukryta kamera. Jak działa fotopułapka?Fotopułapki to urządzenia, które działają na bazie czujników. Rejestrują ruch i przesyłają dane na serwer, email lub nr telefonu właściciela, dzięki czemu materiał zachowa się także wtedy, gdy zwierzęta uszkodzą sprzęt. Poznaj świat dzikich zwierzątJak wygląda życie rodzinnie dzikich zwierząt? Jak zdobywają pożywienie? Jak walczą o przetrwanie? Filmy z fotopułapek są nie tylko zdobyczą dla leśników lub przyrodników, są też ciekawym materiałem edukacyjnym dla każdego z nas. To też może Cię zainteresowaćProgram „Owca Plus”. Śląskie ogłasza dwa konkursyNawozy zawierające azot tylko po 1 marca. Za wcześniejsze użycie zapłacisz karę!W sieci nie brakuje pasjonatówW sieci można znaleźć wiele nagrań od instytucji leśnych lub amatorów. Fanpage „Fotopułapki” powstał z myślą o stworzeniu zbiorów nagrań dotyczących dzikich gatunków. - Fanpage „Fotopułapki” powstał niecałe 4 lata temu. Pomysł zrodził się oczywiście z pasji dotyczącej obserwacji zwierząt. Często trafiałem na różne zdjęcia i nagrania z pułapek, jednak nie spotkałem się ze stroną, która w jednym miejscu gromadziłaby takie materiały. Od tego czasu strona ma ponad 38 tys. obserwujących, liczba ta cały czas się powiększa. Użytkownicy podsyłają linki do swoich filmów, z których publikuję dany kadr i podaję link do całego materiału – mówi Konrad Setnicki, nagrań obejmuje codzienność jeleni, dzików, saren, ptactwa, zdarzają się też wilki i niedźwiedzie. Zobacz, co ciekawego potrafią zarejestrować kamery!Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

^{Natrafiłem w lesie na martwe zwierzę. Co robić? Jeśli znajdziesz w lesie padłe zwierzę lub nawet jego część, niezależnie od tego czy jest to zwierzę domowe czy dzikie, nie przechodź obok niego obojętnie. Śmierć zwierzęcia może być skutkiem choroby zakaźnej. Truchła nie wolno dotykać ani tym bardziej zabierać.}

W lasach na terenie powiatu krotoszyńskiego szerzy się plaga na wpół dzikich psów, które porzucone przez swoich właścicieli przystosowały się do życia w lesie. Lasy Chachalni nie są jedynymi, gdzie można trafić na bezpańskie pół dzikich psów na terenie lasów w powiecie krotoszyńskim znany jest już od kilku lat. Jednak dopiero zima pokazuje, że rozwiązanie tej kwestii jest koniecznością. Problem dotyczy także terenów wiejskich w gminie Koźmin. Myśliwi przekazują informacje o wałęsających się psach w gminie Kobylin, ale samorządowcy tego nie potwierdzają. – Nigdy nie mieliśmy tego problemu. Sam nie słyszałem o tym, by na terenie lasów gminnych biegały dzikie psy. Mam stały kontakt z miejscowym leśniczym i on również nie miał takich sygnałów – wyjaśnia Wiesław Popiołek, pracownik Urzędu Miejskiego w Kobylinie. Tego roku wpłynęło zgłoszenie o wychowujących się w lesie na terenie Chachalni szczeniętach. Nasz rozmówca nie potrafił jednak wskazać jaka to rasa. – Szczeniaki wychylają się tylko na moment i zaraz uciekają. Trudno jest więc ocenić na pierwszy rzut oka, jaka to rasa – wyjaśnia. Wojciech Marciniak, myśliwy z koła łowieckiego nr 3 Knieja w Krotoszynie już nie pierwszy raz spotkał się z grasującymi po lesie dzikimi psami. – Jeszcze przed świętami, kiedy siedziałem na ambonie w lesie, słyszałem ujadanie psa. Wybrałem się więc ostrożnie w to miejsce – opowiada. Kiedy samica oddaliła się od oszczekiwanego pola nasz rozmówca poszedł sprawdzić, czego tak zawzięcie broni. – Z nory wyrytej w ziemi wynurzyły się 2 szczeniaki – wspomina. Postanowił działać. Okazało się jednak, że nie jest to takie proste. – Te szczenięta nie mogą tam zostać. One się wychowają, ale kiedy dorosną będą stanowić zagrożenie dla każdego, kto znajdzie się w lesie – uczula. Zobacz także: Myśliwi kłusowali na jelenia Watahy pół dzikich psów są spotykane coraz częściej. Wolniak podkreśla, że jednym z powodów grasowania psów po lasach czy polach jest wypuszczanie ich przez okolicznych rolników. Zwierzęta te biegają bez opieki i atakują zwierzynę leśną. – Przykładowo jeśli sarna natknie się na ogrodzenie w trakcie ucieczki przed psami to wbije się w nie, a psy rozszarpią ją żywą. Psy zagryzają zwierzynę leśną i pozostawiają zwłoki – opowiada Wolniak. Są to duże szkody dla ekosystemu leśnego, ponieważ drapieżniki atakujące swoje ofiary robią to dla przeżycia, z kolei psy nie. Marian Janoś, prezes koła łowieckiego nr 11 Kuropatwa w Krotoszynie potwierdza zdanie myśliwych.– Mamy notorycznie problem z wałęsającymi psami. Kiedyś spotkałem biegającego psa na polu w Ustkowie – mówi Janoś. Prezes koła nr 11 przyznaje, że były już wielokrotnie prowadzone rozmowy z rolnikami, ale nie przynoszą żadnego efektu. Myśliwi są zdania, że niektórzy rolnicy zaniedbują psy pozostawiając je przywiązane do budy w obecnie niskich temperaturach w dodatku bez pożywienia.– Z zimna i głodu psy zrywają się z łańcuchów i biegną przed siebie – tłumaczy Janoś. Myśliwy twierdzi, że rolnicy mają po kilka psów, które nie zawsze mają odpowiednie warunki do myśliwych strzelanie do bezpańskich psów nie jest takie łatwe w realizacji. Wolniak z koła łowieckiego Knieja w Krotoszynie zaznacza, że strzelanie do psów jest dozwolone, ale w praktyce może przysporzyć wiele kłopotów. – Broń myśliwska jest przeznaczona do łowienia zwierzyny. Pies nie jest określony jako zwierzę łowne, dlatego też nie wolno do niego strzelać – wyjaśnia. Tłumaczy, że strzelanie do psów może zakończyć się odebraniem broni, ponieważ jest to wykorzystywanie jej do innych celów niezgodnych z jej przeznaczeniem. By myśliwy mógł ustrzelić bezpańskiego psa, musi otrzymać pismo zezwalające na odstrzał, wystawione przez łowczego danego koła łowieckiego, do którego należy. Wolniak z koła Knieja tłumaczy, że dokument jest wypisywany na określonego myśliwego.– Myśliwy musi sam zadecydować, którego psa na danym terenie odstrzelić. W naszym kole taki dokument jest wystawiony na siedmiu myśliwych, ale żaden z nich nie odważy się strzelić do psa – przyznaje Wolniak. W historii łowiectwa było wiele przypadków ustrzelenia psów. Jak przypomina Wolniak myśliwi mieli później niemałe problemy. – W przypadku ewentualnej rozprawy sądowej myśliwy nie jest w stanie udowodnić, że pies był zdziczały. Z kolei prokurator bez problemu wykaże, że pies był oswojony, że był przyjacielem rodziny itp. – opowiada. W przypadku zabicia psa przez myśliwego prawo jest o tyle niezrozumiałe, że nie jest brana pod uwagę nawet obrona zdrowia czy życia ludzkiego. – Sugestie są różne. Po co tam wchodziłeś, mogłeś wybrać inną drogę ucieczki i tak dalej – podaje przykłady argumentacji sądowej Wolniak. – Ostatnio ledwo udało mi się uciec przez psami w lesie na terenie Chachalni. To domowe psy od okolicznego rolnika. Nie wiem, co by się stało, gdybym nie uciekł, ale ich odstrzał byłby problemem, bo mają właściciela – wspomina Wolniak. W przypadku lasów na terenie Chachalni zagrożenie jest o tyle duże, gdyż rozbudowuje się tam osiedle domków jednorodzinnych. Coraz więcej rodzin decyduje się na budowę domu w tej cichej i spokojnej okolicy. Jeśli więc ten problem nie zostanie rozwiązany, zagrożenie będzie rosło, a okoliczni mieszkańcy będą narażani na coraz większe Wujczyk, komendant Straży Miejskiej w Krotoszynie przyznaje, że funkcjonariusze nie mają kompetencji, by działać na terenie Chachalni, ponieważ to już jest gmina Zduny. na Facebooku. Zebraliśmy całe miasto w jednym miejscu - dołącz do naszej społeczności!Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Biwakowanie w lesie jest dozwolone, ale pod pewnymi warunkami. Są one zawarte w Ustawie o lasach z dnia 28.09.1991 roku. Prawna definicja lasu. Zanim jednak sprecyzowane zostaną warunki zezwalające na biwakowanie w lesie, warto przypomnieć czym jest las w rozumieniu Ustawy. Zgodnie z artykułem 3 Ustawy o lasach, lasem jest grunt:

Wolność, czyli? Krótka rozprawka o leśnych sprawkach Raz po raz atakowani jesteśmy przez massmedia informacjami o odstrzeleniu przez myśliwych psów biegających luzem po lesie. Psiarze powołali wiele stowarzyszeń, for, organizacji, które mają zmienić ten stan rzeczy. Jednak psiarze tak często zapominają o Prawie RP, w którym powinni się poruszać, a które mówi wyraźnie w Ustawie o lasach, że zakazuje się puszczania psów luzem w lesie i właściciela można ukarać za takie działanie. [podstawa prawna USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. O OCHRONIE ZWIERZĄT (Dz. U. z 1997 r. Nr 111, poz. 724) z późniejszymi zmianami]. Zachęcam do lektury. Prawie każdy z nas lubi spacerować po lesie. Przyjemne zapachy i odgłosy natury, w połączeniu z pięknem przyrody i wolnym od codziennych zajęć czasem skłaniają nas do częstych wypadów za miasto. Jeśli dodatkowo spacerowicz jest szczęśliwym posiadaczem czworonoga, oboje z reguły uwielbiają ten sposób przebywania ze sobą. Kilka godzin na świeżym powietrzu przyjemnie koi nerwy, pozwala dojść do ładu z samym sobą, a naszemu kudłatemu przyjacielowi zapewnia moc wrażeń, które potem odsypia przez pół dnia pochrapując z lekka na kanapie. Właściciel po powrocie z wypadu za miasto ogląda delikwenta dokładnie, czy pupil nie przyniósł ze sobą lokatorów w postaci kleszczy, i zasiada wygodnie przed telewizorem, chwytając pilota i rozkoszując się zasłużonym odpoczynkiem. Pokonał przecież kilka ładnych kilometrów po wertepach za psem, ciągnącym na smyczy niczym parowóz, węszącym po krzakach, poszczekującym na uciekającą w popłochu zwierzynę, i kopiącym doły w poszukiwaniu Bogu ducha winnych myszek. O ile prościej byłoby spuścić psiaka ze smyczy, przecież „on się słucha i pilnuje swego właściciela, i zawsze wróci na zawołanie”... Tu wkrada się zdrowy rozsądek i logika. Właściciel psa mglisto przypomina sobie zasłyszane gdzieś wiadomości, że z tym puszczaniem psa luzem w lesie coś jest nie tak. Ale przecież jego pies nic nigdy nikomu nie zrobił, nie ugryzł, nie jest agresywny. Uspokaja się trochę, dalej wertuje kanały telewizyjne w poszukiwaniu czegoś sensownego. Nagle w wiadomościach pojawia się reportaż o ludziach, którym myśliwy odstrzelił psa. Właściciel z zainteresowaniem śledzi dyskusję pogrążonych w rozpaczy ludzi którzy stracili swego przyjaciela. On też był łagodny, nieagresywny, a to że biegał po lesie to jeszcze nie dowód że zagryzł jakieś zwierzątko. Myśli sobie: „a to kawał drania, na pewno to był zwykły kłusownik”, i oddycha z ulgą że jego psa to nie dotyczy. Na następnym spacerze w lesie przed spuszczeniem ze smyczy swego ulubieńca zastanowi się jednak trochę, i powstrzyma przed odpięciem karabińczyka. Tak mogłoby to wyglądać. W rzeczywistości spora część właścicieli spuszcza swe psy w lesie, ponieważ sądzi, że w ten sposób dostarczy im sposobności do swobodnego wybiegania się. Fakt, że naraża się na niebezpieczeństwo swojego ulubieńca, jakoś nie do wszystkich dociera. Co roku odstrzelonych zostaje wiele psów, część z nich słusznie, część ginie niewinnie. Myśliwy, składając się do strzału, ma z reguły niewiele czasu, by ocenić czy pies spełnia kilka poniższych warunków: przebywa w terenie bez opieki, wykazuje oznaki zdziczenia, znajduje się ponad 200 m od najbliższych zabudowań mieszkalnych stanowi zagrożenie dla zwierząt dziko żyjących w tym łownych. Każda sprawa zastrzelenia psa jest inna, indywidualna, ale wszystkie je łączy jedna cecha- brak nadzoru człowieka nad zwierzęciem. Jedno jest pewne- gdyby każdy człowiek należycie opiekował się swym czworonożnym przyjacielem, wielu takich sytuacji można by uniknąć. A tak- pozostaje tylko ból, pustka po stracie członka rodziny, rozgoryczenie i wściekłość na ludzi, którzy powołani są do pełnienia czasem niewdzięcznej roli strażników ochrony przyrody. Prawo nakłada na myśliwych obowiązek (nie chcę pisać-przywilej) eliminowania bezpańskich psów i kotów, które dziesiątkują zwierzynę łowną, będącą własnością Skarbu Państwa. Korzystają z niego w celu ochrony obwodów łowieckich przed wytrzebieniem zwierzyny, a także by zapewniać równowagę ekosystemu. Tak, tak... to jedno z wielu zadań myśliwych- po pierwsze chronić przyrodę, tak aby każdy mógł z niej korzystać, i by mogła pozostać w jak najlepszym stanie dla przyszłych pokoleń. I to nie bezmyślne zabijanie zwierząt jest wbrew powszechnej opinii głównym celem istnienia myśliwych i Polskiego Związku Łowieckiego. Do zadań Zrzeszenia należy między innymi: 1) prowadzenie gospodarki łowieckiej; 2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych zwierząt dziko żyjących; 3) pielęgnowanie historycznych wartości kultury materialnej i duchowej łowiectwa; 4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych; 5) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Zrzeszenia prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich; 6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego; 7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego; 8) prowadzenie i popieranie działalności wydawniczej i wystawienniczej o tematyce łowieckiej; 9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi; 10) wspieranie i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania zwierzyną; 11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków łowczych; 12) realizacja innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw środowiska. Członkiem PZŁ zostaje ten, kto odbył odpowiedni staż w kole myśliwskim, został do koła wprowadzony przez starszych stażem kolegów, opłacił wcale niemałe wpisowe i składkę członkowską, oraz wykazał się znajomością wielu przepisów i całkiem pokaźnej wiedzy biologicznej. Musi być pełnoletni , korzystać z pełni praw publicznych, być nie karany. Nie można przyjść z ulicy, dostać do ręki sztucer i od razu pójść w knieję by coś unicestwić. Po tym wszystkim, świeżo upieczony myśliwy ma więcej obowiązków, niż przyjemności. Uczestniczy bowiem w pracach społecznych organizowanych przez koło łowieckie, do którego należy (pojęcie bardzo szeroko rozumiane- od budowy ambon, paśników, kładek, mostków, umacniania wałów, dokarmiania zwierzyny w zimie, rozkładania szczepionek, liczenia zwierząt, na pomocy lokalnej ludności kończąc), dba o dobre imię PZŁ, ochrania jego mienie, bierze udział w zwalczaniu kłusownictwa i szkodnictwa łowieckiego (rozumie się przez to właśnie eliminację zagrożeń ze strony bezpańskich zwierząt domowych) aż wreszcie zobowiązuje się przestrzegać obowiązujących zasad dotyczących prowadzenia prawidłowej gospodarki łowieckiej z uwzględnieniem zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych. Nie można więc sobie pójść tak sobie z wyżej wymienionym sztucerem w knieję, by upolować np. kozła. Trzeba jeszcze wiedzieć, dlaczego jednego kozła można strzelić, a drugiego nie, i jak je odróżnić. Strzela się przede wszystkim zwierzynę, która nie przyniesie pożytku populacji- osobniki chore, upośledzone, stare. Przy życiu zostają osobniki młode, zdrowe, dające najlepsze geny przyszłym pokoleniom. Nie koniec na tym, za upolowanego zwierzaka myśliwy musi zapłacić- często znaczną sumę. Każde koło ma także plan gospodarki zwierzyną, który zakłada ile osobników danego gatunku można odstrzelić bez szkody dla ekosystemu. To ważne, jeśli np. jakieś dzikie zwierzę zostanie potrącone przez samochód i zginie, plan jest pomniejszany o tą ilość zwierząt danego gatunku, którego w środowisku ubyło. Pies jest nieodłącznym towarzyszem myśliwego. Pomaga wytropić, osaczyć zwierzynę i zaaportować ją swemu panu. Psy myśliwskie podczas pracy na tropie prowadzone są na otoku. Gdy zachodzi potrzeba spuszczenia psa ze smyczy na polowaniu, koledzy myśliwi wiedzą do kogo należy pies, wiedzą także że pracuje swobodnie, dlatego zachowują ostrożność by go nie zranić przypadkowym strzałem. Gdy myśliwy poluje w pojedynkę, w kole łowieckim, do którego należy, zgłasza w jakim będzie rewirze, co pozwala uniknąć płoszenia sobie wzajemnie zwierzyny, i minimalizuje ryzyko postrzelenia. Myśliwi często wyposażają swe psy w odblaskowe kamizelki, które dodatkowo poprawiają ich bezpieczeństwo. Myśliwi to wielokrotnie miłośnicy psów, więc tym bardziej eliminowanie wałęsających się psów i kotów jest dla nich czynnością przykrą, nie sprawiającą im satysfakcji, ale jest czynnością konieczną, chroniącą zwierzęta dziko żyjące, w tym zwierzęta łowne. W ostatnich latach leśnicy i myśliwi wielokrotnie znajdowali zagryzione przez wałęsające się psy sarny i zające. Często zdarzają się również przypadki atakowania ludzi. Natomiast koty czynią duże spustoszenia wśród kuropatw, bażantów i innego pożytecznego ptactwa gniazdującego na ziemi. Z tych powodów czynności takie jak eliminowanie szkodnictwa łowieckiego wydają się być jak najbardziej słuszne. Podsumowując: pies nie polujący, czyli nasz zwykły domowy przyjaciel, koniecznie powinien przebywać w lesie na smyczy. Jest to podyktowane wymogami prawa, jak i bezpieczeństwem naszego czworonoga. W każdym lesie, państwowym czy prywatnym, jeśli występują w nim dzikie zwierzęta, z którymi może mieć kontakt nasz pies, musi przebywać pod pełną kontrolą na smyczy, gdy teren jest nie ogrodzony. Jesteśmy odpowiedzialni za stworzenie, którego jesteśmy właścicielem, czy nam się to podoba, czy nie. Myśliwi natomiast są powołani do chronienia dzikiej przyrody, i to zadanie starają się wypełnić dla dobra wszystkich. Jeśli łamiemy prawo, spuszczając psa ze smyczy w lesie, sami stajemy się winni jego cierpieniom lub śmierci. Weźmy pod uwagę, że psa może czekać nie tylko śmierć od kuli, ale i umieranie wiele dni w strasznych męczarniach w wypadku zaplątania się we wnyki kłusownicze, lub po prostu zagubienie. Zdarzają się oczywiście przypadki zastrzelenia psa na oczach właściciela, na terenach zabudowanych, ale ludzi którzy się dopuszczają takich czynów, nie można nazywać myśliwymi, lecz raczej zwyrodnialcami. Karolina Karkuszewska Dzikie dzieci, to dzieci niejednokrotnie wychowane w całkowitej izolacji lub posiadające niewielki kontakt z ludźmi, nierzadko wychowane w dziczy przez zwierzęta. Dzikie dzieci mają problemy z przystosowaniem się do życia w społeczeństwie. Według hipotezy Erica Lenneberga, jeśli nie nauczyły się mówić do mniej więcej 12 roku życia - nigdy już nie opanowują języka

Wiosna dobiega końca i zbliża się lato, a dzikom w dalszym ciągu podobają się wycieczki na ludzkie osiedla. Jak informuje serwis internetowy Polskiego Radia RDC, ostatnio zwierzęta dotarły na Ursynów. Dziki zapuszczają się na warszawskie osiedla Zastępca dyrektora ds. gospodarki leśnej Andżelika Gackowska z Lasów Miejskich podkreśliła, że dziki pojawiają się też na Bielanach, Bemowie czy na Białołęce. Stwierdziła, że spotkać je możemy w zasadzie wszędzie tam, gdzie znajdują się większe zarośla. Gackowska dodaje: Nad Wisłą, na terenach pochodzenia porolnego, zakrzaczonych, zadrzewionych, w nawłociowiskach i oczywiście na terenach leśnych należy założyć, że są dzikie zwierzęta. Poinformowała, że nie chodzi tylko o dziki, ale i inne zwierzęta. Każde wejście na tereny zielone oznacza, że trzeba liczyć się z możliwością natrafienia na dzikie zwierzęta. Dlaczego dziki opuszczają lasy? W rozmowie z radiem RDC wskazuje też, że dziki nie przychodzą na podwórka z ciekawości, ale często są wypłaszane z lasów przez psy czy osoby, które zapuszczają się w głąb tych terenów. Co więcej, poza lasami dziki mogą znaleźć często więcej pożywienia. Ekspert poinformowała też o zasadach, jakich powinniśmy się trzymać jeśli spotykamy na swojej drodze dzika. Przede wszystkim należy w spokoju odwrócić się i odejść. W żadnym wypadku dzików nie można płoszyć czy szczuć psem. Dodała również: Najlepiej zadzwonić na numer alarmowy straży miejskiej, 986, i przedstawić sytuację, a dyspozytor podejmie decyzję, które służby powiadomić. O ile powinniśmy zachować ostrożność przebywając w lesie, dziki raczej nie atakują ludzi i nie musimy się ich zbytnio obawiać – przekonywała Andżelika Gackowska. Dodała, że bardziej obawiać się można o psy, które łatwo mogą paść celem ataku dzików. Koniecznie trzymajmy je na smyczy, bo spotkanie z dzikiem to niemal pewna śmierć dla czworonoga. Za:

6dmuong2jh.pages.dev/781

6dmuong2jh.pages.dev/435

6dmuong2jh.pages.dev/599

6dmuong2jh.pages.dev/456

6dmuong2jh.pages.dev/973

6dmuong2jh.pages.dev/162

6dmuong2jh.pages.dev/95

6dmuong2jh.pages.dev/822

6dmuong2jh.pages.dev/302

6dmuong2jh.pages.dev/420

6dmuong2jh.pages.dev/468

6dmuong2jh.pages.dev/393

6dmuong2jh.pages.dev/185

6dmuong2jh.pages.dev/198

6dmuong2jh.pages.dev/221

dzikie psy w lesie